Yenə bu gün Turalgilə idman dərsi var idi. Həmin gün adəti üzrə onun heç kefi olmazdı. Çünki həmişə sıra ilə düzülərdilər və boyu balaca olduğuna  görə Tural ən axırda dayanırdı. Uşaqlardan bəziləri adını zarafatla “Cırtdan” qoymuşdular. Büruzə verməsə də çox sıxılırdı.

Biri var idi, biri yox idi. Bu əhvalat bəlkə də doğrudan olub, bəlkə də heç olmayıb. Bir kişi ilə bir arvad var idi. Bunların uşaqları yox idi. Bunlar isə çox istəyirdilər ki, bir övladları olsun. Günlərin bir günü onların evinə bir dərviş gəldi. Dərdlərindən xəbər tutub onlara belə məsləhət gördü:  

Ayla nağılları çox sevərdi. Hər axşam nağıl dinləməmiş yuxuya getməzdi. Ana və atası işdən yorğun gəldiyindən ona babası ilə nənəsi bir-birindən gözəl nağıllar söylərdilər. Xüsusilə babası nağılları heyvanların dili ilə o qədər maraqlı söyləyərdi ki, Ayla elə bilərdi həqiqətən bu heyvanların arasındadı. Elə bilirdi ki, meşəyə düşüb və ətrafında çoxlu vəhşi heyvanlar var. Ayla bu vəhşi heyvanlardan heç vaxt qorxmazdı. Çünki yaxşı bilirdi ki, xeyirxahlıq hər zaman qələbə çalır.

Kəkilli fərə mahnı oxumağı çox sevərdi. Özü də hər dəfə yumurtlamamış başlayırdı oxumağa. Hamı bilərdi ki, kəkilli fərənin yenə yumurtası var. Bir xeyli mahnı oxuyardı, sonra yumurtlayardı. Dostları çox sevərdi onun oxuduğu mahnıları. Amma hindəki bəzi toyuqlar hövsələdən çıxardı.  

Salatının 5 yaşı var idi. Onun adını bağçaya yazdırsalar da, hey şıltaqlıq edir, heç cür bağçaya getmək istəmirdi.

Fuad çox dəcəl oğlan idi. Bağdakı kəpənəkləri, böcəkləri incidirdi həmişə. Yazıq quşlara da göz verib işıq vermirdi, daş atıb onların rahatlığını pozurdu. Dəfələrlə ata-anası ona nəsihət versə də, dəcəlliyindən qalmırdı ki, qalmırdı. Bir gün o, yuxudan oyanıb ətrafa boylandı. Evdə nənə-babasından başqa, heç kim yox idi. Bacısı Lalə məktəbə, ata-anası isə işə getmişdi. Eyvanda dayanıb o tərəf-bu tərəfə baxdı. Birdən qulağına səs gəldi. Bir qaranquş eyvanda özünə yuva qurmuşdu. Yuvanın içində ətcə balalar civildəyirdi. Tez nərdivanı gətirdi. Əlinə taxta parçası alıb yuxarı dırmaşdı. Yuvanın içinə baxmaq istəyirdi. Ətcə balalar, deyəsən, təhlükəni hiss etmişdilər. Onlar ucadan cikkildəməyə başladı. Qəfildən Fuad taxta parçası ilə yuvaya vurmağa başladı. Bu zaman hardansa bir qaranquş uçub gəldi. Sən demə, bu, ətcə balaların anası imiş. Ana qaranquş fəryad edərək qanadlarını açıb balalarını altına yığdı. Fuad taxta parçası ilə yuvaya vurmağa davam edirdi. Bundan hirslənən ana qaranquş Fuadın əlini dimdiklədi.