Bu əhvalat lap qədimlərdə, yer üzünü hansı imperatorun idarə etdiyi məlum olmayan vaxtda olub. O qədim vaxtlarda Çju-tszı adlı bir oğlan vardı. Atasından ona bir balaca parça tarla qalmışdı. Bu tarla o qədər kiçik idi ki, Çju-tszı nə qədər çalışıb əlləşirdi, yenə də anası və özü güc-bəla ilə dolanırdılar.  

Onda hələ uşaq idim. Hamının sözgəzdirən, aravuran qadın kimi tanıdığı Telli xala bizim qonşumuzun arxasınca danışır, onu ələ salır və gülürdü... Özümü saxlaya bilmədim, qonşumuzun tərəfini saxladım və ona cavab qaytardım... Sənəm xala gülümsədi:  

Vüqar əlində dönər parkda skamyada əyləşmişdi. Birdən yanına kiçik bir it gəldi və ona baxıb quyruğunu bulamağa başladı. Vüqar bundan heç xoşlanmadı, tez dönərini gizlətməyə çalışdı. O, istəyirdi ki, it gedəndən sonra rahatca oturub yeməyini yesin. Amma it əl çəkmək istəmirdi. Elə bu vaxt Vüqarın sinif yoldaşı Kənan da oradan keçirdi. O, Vüqarı görən kimi onun yanında əyləşdi. Kənan da özünə dönər almışdı. İt hələ də orada idi. Kənan itə baxdı, gülümsədi, tez dönərindən bir parça kəsib ona verdi. İt sevincək payını götürüb oradan uzaqlaşdı. Vüqar bu səhnədən çox təsirləndi. Dostuna deməsə də, öz-özünə düşündü. Axı nə üçün o da Vüqar kimi belə sevinclə öz payından itə vermədi... 

Biri vardı, biri yoxdu, Jalə adında qəşəng bir qız var idi. Jalə həmişə əllərini əzizləyərdi. Ona su verən, çörək kəsən, oyun oynayan, rəqs edən əllərinə bir möcüzə kimi baxardı. Bir gün o, həmişə mehriban olan, birgə çalışan əllərinin mübahisəsini eşitdi. Jalə buna çox təəccübləndi. Düşündü ki, yəqin kimsə onları yoldan çıxarıb. Yoxsa əllər heç vaxt mübahisə etməzdilər. 

Günəşli bir yay səhəri idi. Anası Aylini bağçaya aparırdı. O çox şirin, ağıllı və düşüncəli qız idi. Daim ətrafı diqqətlə izləyir, onu düşündürən sualları valideynlərinə ünvanlayırdı. Bağça “Ulduz” metrosunun yaxınlığında yerləşirdi.

 Rəşad və Lalə hər yay tətilində kəndə gedirdilər. Kənddə onların günləri çox maraqlı keçirdi. Onlar hər gün bir əyləncə tapıb, vaxtlarını şən keçirirdilər. Bir gün çaydan balıq tutur, bir gün bağdan meyvə yığır, başqa bir gün quzuları otarır, beləcənə darıxmırdılar.