Vüqar əlində dönər parkda skamyada əyləşmişdi. Birdən yanına kiçik bir it gəldi və ona baxıb quyruğunu bulamağa başladı. Vüqar bundan heç xoşlanmadı, tez dönərini gizlətməyə çalışdı. O, istəyirdi ki, it gedəndən sonra rahatca oturub yeməyini yesin. Amma it əl çəkmək istəmirdi. Elə bu vaxt Vüqarın sinif yoldaşı Kənan da oradan keçirdi. O, Vüqarı görən kimi onun yanında əyləşdi. Kənan da özünə dönər almışdı. İt hələ də orada idi. Kənan itə baxdı, gülümsədi, tez dönərindən bir parça kəsib ona verdi. İt sevincək payını götürüb oradan uzaqlaşdı. Vüqar bu səhnədən çox təsirləndi. Dostuna deməsə də, öz-özünə düşündü. Axı nə üçün o da Vüqar kimi belə sevinclə öz payından itə vermədi... 

Biri vardı, biri yoxdu, Jalə adında qəşəng bir qız var idi. Jalə həmişə əllərini əzizləyərdi. Ona su verən, çörək kəsən, oyun oynayan, rəqs edən əllərinə bir möcüzə kimi baxardı. Bir gün o, həmişə mehriban olan, birgə çalışan əllərinin mübahisəsini eşitdi. Jalə buna çox təəccübləndi. Düşündü ki, yəqin kimsə onları yoldan çıxarıb. Yoxsa əllər heç vaxt mübahisə etməzdilər. 

Günəşli bir yay səhəri idi. Anası Aylini bağçaya aparırdı. O çox şirin, ağıllı və düşüncəli qız idi. Daim ətrafı diqqətlə izləyir, onu düşündürən sualları valideynlərinə ünvanlayırdı. Bağça “Ulduz” metrosunun yaxınlığında yerləşirdi.

 Rəşad və Lalə hər yay tətilində kəndə gedirdilər. Kənddə onların günləri çox maraqlı keçirdi. Onlar hər gün bir əyləncə tapıb, vaxtlarını şən keçirirdilər. Bir gün çaydan balıq tutur, bir gün bağdan meyvə yığır, başqa bir gün quzuları otarır, beləcənə darıxmırdılar.  

Biri vardı, biri yoxdu, Şamaxı şəhərinin Sulut kəndində Nisə adlı qəşəng bir qız vardı. Hamı bu qıvrım saçlı dəcəl qızı əzizləyir, sevirdi. Dəcəl qız da hamının ona olan sevgisini hiss etdikcə daha da ərköyünləşirdi. Artıq Nisə elə ərköyünləşmişdi ki, hətta onu sevib-əzizləyənə, opənə əl qaldırır, şillə vururdu. O özündən kiçiklərə də, böyüklərə də əl qaldırırdı.

Biri vardi, biri yoxdu, kənddə bir gənc yaşayırdı. Onun nə atası, nə də anası vardı. Lakin atasından ona yaxşı bir ev qalmışdı. Günlərin birində gənc atıcılığı ilə əylənəndə, ağacda üç göyərçin gördü.