Bir payız səhəri Sincab ağacda, yuvasında oturub ətrafa baxırdı. Birdən gözü yerə düşmüş şam qozasına sataşdı.  

Arıq, taqəti kəsilmiş ağsaçlı müəllimə ağır addımlarla kəndin kənarındakı qəbristanlığa doğru irəliləyirdi. Bir-iki gün olardı ki, canındakı o müdhiş ağrılar bir azca azlamışdı. Başqa vaxt olsaydı, bu uzun yolu xəstə canıyla  piyada getmək ona ağır gələrdi. Amma bu gün, o, qəti qərara gəlmişdi ki, kənd qəbristanlığına gedib, vaxtilə dərs dediyi, indi isə el-obanın sevimlisi olan şəhid əsgər,  İbrahim Lələyevin məzarını  ziyarət etsin.   

Tülkü kirpidən ayrıldıqdan sonra xeyli vaxt gəzib yemək axtardı. Amma heç bir şey tapa bilmədi.  

Həkan-həkan içində, qoz girdəkan içində, dəvə dəlləklik eylər, köhnə hamam içində.  

Qış aylarıydı.  Külək göydəki topa- topa buludları hara gəldi qovurdu. Havaların belə sərt və küləkli keçməsindən bilmək olurdu ki, tezliklə qar yağacaqdır. Belə günlərin birində, Teymur qoyunları çayın kənarındakı şamçada otarırdı. Qoyunlar, şaxta vurub yerə tökmüş yarpaqları acgözlülüklə gəvələyirdilər.