Gülzar İbrahimova. Dəcəl Keçəl
Biri var idi, biri yox idi, bir dəcəl oğlan var idi. Dəcəl oğlan baba-nənəsini çox istəyir, onlarla qalırdı. Onun Məstan adlı balaca pişik dostu var idi.Dəcəl oğlan bütün günü toyuqları qovur, keçilərin buynuzunu dartır, dama çıxıb ordan ot tayasının üstünə tullanır, bir sözlə, sakit dayanmırdı.Baba-nənə onu «dəcəl» deyə çağırırdı.