İsmayıl Şıxlı. Məni itirməyin
Dağların zirvəsində dolaşan qara buludlar qəfildən sıxlaşdı, dərələrin, meşələrin üstü ilə üzüaşağı səhralara doğru yeridi. Şiddətli külək xəzəli, toz-torpağı göyə sovurub uğultu ilə çöllərə yaydı. Göy şaqqıldadı, şimşək çaxdı. Dəliqanlı dağ çayları köpüklənib yatağından çıxdı. İnsan məskənlərində haray qopdu. Hamı bildi ki, fəlakət var, göylərdən bəla gəlir. Analar körpələrini dallarına şəllədilər. Uşaqlar ələlə yapışdılar, təpələrə, dikdirlərə üz tutdular. Əllər göylərə uzanıb imdad dilədi: