Rəfiqə Məmmədova. Vağ quşu
Ərşad kişi çay sahilində oturub, tilovla balıq tuturdu. Səhər şəfəqi onun gözünü ağrıdırdı. Nəvəsi Cəmil yaxında idi, gözlərini babasından çəkmirdi. Babası təkliyi çox sevirdi. Çox danışmağı da sevmirdi. Balıq tutanda heç danışmaq olmazdı.