Xalqımız əsrlər boyu gözəl mahnılar yaradıb. Bu mahnılar xalq mahnısı adını alıb və sevilib. Xalq mahnıları əmək, mərasim, məişət və tarixi mövzuları əhatə edib. Onlar xalq musiqiçiləri - xanəndələr, xalq musiqi alətləri ifaçıları tərəfindən bəstələnib, el şənliklərində ifa olunub. Beləliklə, eldən-elə yayılıb və bu günümüzə qədər gəlib çatıb.

Ən qədim insanlar əmək alətlərini, əsasən, daşdan düzəldirdilər. Ona görə də bəşər tarixinin ilk dövrü daş dövrü adlanır. Daş dövrü üç mərhələyə bölünür: qədim daş dövrü; orta daş dövrü; yeni daş dövrü.

Muğam Azərbaycan xalq musiqisinin əsasını təşkil edir. Azərbaycan bəstəkarlarının əsərləri öz kökü etibarilə muğamlara bağlıdır.

XX əsrin əvvəllərinə qədər papaq Azərbaycanda baş geyimi olmaqla yanaşı, həm də simvol sayılırdı. Cəsarət, ləyaqət və şərəf rəmzi hesab olunurdu. Hətta bir kişinin papağının oğurlanması onun sahibinə qarşı düşmən hücumu kimi qiymətləndirilirdi.

Qobustan qoruğunda Qavaldaş adlanan qədim musiqi aləti qorunub saxlanılır. Böyükdaş və Cingirdağda olan və «Qavaldaş» adlanan daş musiqi qurğuları qədim qobustanlıların böyük ixtirası kimi dəyərləndirilir.

Qədimdə türk tayfaları Avropa düzənliklərindən tutmuş Sibir çöllərinə qədər geniş bir ərazidə yaşayırdılar. Onların tarixi, yaşayış tərzi haqqında məlumatlara yalnız qonşu xalqların, xüsusilə Çin tarixçilərinin əsərlərində rast gəlmək olardı.