Ballıca lap balaca idi. Anası çох istədiyi üçün оna Ballıca deyirdi. О qədər balaca idi ki, heç qarışqaya охşamırdı.

İki ya üç gün, iki ya üç gecə keçdi; bu günlər demək olar ki, olduqca sakit, rəvan və xoş keçirdi. Bax, biz vaxtımızı belə keçirirdik. Çay burada elə geniş, elə nəhəng idi ki, bəzi yerlərdə eni hətta bir mil yarıma çatırdı. Biz gecələr üzür, gündüzlər isə gizlənib dincəlirdik. 

Bir zamanlar naməlum bir meşədə səkkiz sevimli dovşan qardaş yaşayırdı. Bütün dovşanlar bir-birlərinə çox bağlı idilər və birlikdə əylənməyi və oynamağı sevirdilər. Günlərini meşədə qaçaraq, tullanmaqla keçirirdilər.

Polkovnik Qrencerford əsl centlmenlərdə olan bütün xüsusiyyətlərə malik idi. O, necə deyərlər, başdan-ayağa əsl centlmen idi, bütün ailəsi də özü kimi xeyirxah və nəcib idi. Onun, necə deyərlər, əsil-nəcabətli, yaxşı cinsdən çıxan adam olduğunu üzündən görmək olurdu, bu isə at üçün əsas olduğu kimi, adam üçün da əsas şərtdir; mən bunu dul qadın Duqlasdan eşitmişdim, o isə bizim şəhərdə birinci əsilzadə idi və bu barədə heç kəs mübahisə belə etmirdi; hətta, cins həyət itindən də pis olan atam da həmişə belə deyərdi. 

Bir dəqiqəyəyən keçdi, kim isə pəncərədən boylanmadan qışqırdı:   

Deyirlər ki, qədimdə bir padşah var imiş. Həmin padşahın gözünün ağı-qarası, ciyərparası Bahar adlı bir qızı var imiş. Nə gözəllikdə, nə də ağılda onunla bəhsə girməyə heç kim cəsarət etməzmiş. Hökmdarın sarayına bir-birindən hörmətli, bir-birindən dövlətli elçilər gəlir.