Biz bir neçə gün şəhərlərdə dayanmağa qorxub hey üzür, çayaşağı gedirdik. İndi biz cənubda, evimizdən çox-çox uzaqlarda, isti yerlərdə idik. Gövdələrini, uzun ağ saqqal kimi ispan mamırı basmış ağaclara rast gəlirdik. Mən onun necə bitdiyini birinci dəfə idi ki, görürdüm, bu mamır meşəni tutqun və qəragin göstərirdi. Bizim fırıldaqçılar qət etdilər ki, daha qorxmalı bir şey yoxdur, buna görə də şəhərlərdəki camaatı yenidən aldadıb soymağa başladılar. 

Onlar gedib salın üstünə çıxan kimi, kral mənə tərəf atıldı, yaxamdan yapışıb dedi:   

Əgər bal yеməyi sеvirsənsə, dеməli, mum sözünü də еşitmisən. Amma yəqin bilmirsən ki, arılar mumu nеcə istеhsal еdir.

Baһar tәzәcә girmişdi. Haşım baba evlәrinin dalındakı bağçada yer bellәyir, lәk qayırırdı.

Qışın orta ayı idi. Soyuqdan qaçıb evlərdə gizlənmişdi. Hacı Səmədin külfəti isti otaqda süfrənin başına cəm olub, yemək üçün onu gözləyirdi. O isə o biri otaqda öz işi ilə məşğul idi.

Camaat görkəmcə çox mehriban bir qocanı və ondan bir qədər cavan olub əli sarıqlı, qəşəng bir centlmeni araya alıb gətirirdi. Hamı elə qışqırır və qəhqəhə çəkib gülürdü ki, daha deməyə belə gəlməzdi! Həm də yaman məsxərə edirdilər. Mən bunda heç bir gülməli şey görmürdüm, kral və hersoq da gülmürdü; mən, sözün düzü, belə düşünürdüm ki, onlar qorxub özlərini itirəcəklər. Ancaq qətiyyən belə olmadı, onlar zərrə qədər də qorxmadılar. Hersoq yalandan özünü elə göstərirdi ki, guya nə olduğunu heç başa  üşmür.