Bir yumru yumaq var idi və yaman qоrхaqdı. Buna görə də həmişə diyirlənə-diyirlənə gеdirdi ki, оnu görən оlmasın. Bir dəfə bu yumru yumaq yеnə də dığırlanıb gеdirdi. Birdən qabağına bir yumru Yumruq çıхdı. Yumru Yumruq güclü və qəzəbli idi.  

Varlı ailədə Ceyhun adında balaca bir oğlan var idi. O ata-anasının tək övladı olduğu üçün valideynləri onu çox sevir, istədiyi hər şeyi etməyə çalışırdılar. Bu səbəbdən Ceyhun çox ərköyün övlad kimi böyüyürdü. Günün hər saatında onun qulluğunda dayanan dayələri və ev xidmətçiləri ilə kobud rəftar edir, onları lazımsız yerə incidirdi. Ceyhunun xoşagəlməz hərəkətləri valideynlərini çox məyus edirdi. Ona verilən nəsihətləri də qulaqardına vururdu.

Uşaqlar həmişəki kimi evin böyük pəncərəsini qoyub balacasından çölə baxırdılar. Amma üç baş bu balaca pəncərəyə sığışmırdı. Kəmalə Nurgülün qıvrım saçlarını bir tərəfə itələdi:  

Əsmər məktəbdən qayıdan kimi elə qapıda ayaqqabılarını çıxarıb hərəsini bir tərəfə tulladı. Sonra gödəkçəsini çıxarıb yerə atdı. Gödəkcə bərk hirsləndi:

Zeynəb rəngli çatını götürüb Ülkərgilə  yollandı. Darvazanı açıb içəri  baxdı: