Əlişir atasını çox erkən itirmişdi. Həddi-büluğa çatanda o, Səmərqəndə oxumağa getdi. Aylar, illər keçdi. Əlişir təhsilini başa vurub yenidən doğma şəhərinə qayıtdı. O, atsız-ulaqsız, pay-piyada uzun yolu gələrkən çöldə bir çobana rast gəldi. Gördü ki, bu, onun atasının çobanıdır. Çoban da onu tanıdı, bir qab südə çörək doğrayıb Əlişirə verdi.