Xəlil Rza Ulutürk. “Yavaş-yavaş”
Hər şey yavaş-yavaş olur,
Bu dünyaya gəlişimiz yavaş-yavaş,
Bu dünyadan gedişimiz yavaş-yavaş,
Günlər axır,ilə dönür.yavaş-yavaş
Fil balası filə dönür yavaş-yavaş
Qayğı,əmək-qızıl gülə,
Yağış,yağmur selə dönür yavaş-yavaş,
Çaylar polad sahilləri didir,eşir yavaş-yavaş,
Maviləşir,müdrikləşir,dənizləşir,yavaş-yavaş
Birdən-birə qalxarmı dağ?
Daş üstünə gələr bir daş
Təpə qalxıb dağa dönər yavaş-yavaş
Lapdan alov püskürsə də,
Vulkan özü güc toplayır yavaş-yavaş
Bəslənilir qanda qeyrət,ürəkdə şir yavaş-yavaş.
İgid bəzən əfəlləşir, əfəl bəzən igidləşir yavaş-yavaş
Pak ürəyə bəzən qara əl uzanır yavaş-yavaş,
Dar gözlükdən satqınlığa yol uzanır yavaş-yavaş.
Nəfs,tamah güc gələndə,insan dönür canavara yavaş-yavaş,
Mətləbimi qanaydın kaş;
Torpaq cənnət ola bilər, yaxud dönər cəhənnəmə yavaş-yavaş.
Sən Dəmirləş!Sən Poladlaş!
Bil ki,ürək döyünmürsə sönə bilər yavaş-yavaş,
El birləşsə,Vətən olar!
Vətən insan yığımına dönə bilər yavaş-yavaş,
Əziz balam,umud qalam!
Bu gün cahan işıqlanır, sevgi,sevinc qönçələnir yavaş-yavaş,
Əjdahalar ölüb gedir, imperiyalar parçalanır yavaş-yavaş.
Sən dağlara qalxmaq üçün əzaba döz,dərdə qatlaş!
Yoxuş dırmaş!
Aşırım aş!
Enmək birdən-birə mümkün,qalxmaq isə yavaş-yavaş…..
01.12.2018