Zahid Xəlil. Mən tülküyəm
Əgər bicliklərimdən
Neçə kitab yazam mən,
İnanın ki, qurtarmaz
Yaman kələkbazam mən.
Vaxt olub ac qalmışam,
Vaxt olub tox olmuşam.
Uşaqlar, sizi gördüm
Bir az fikrim dağıldı.
Yaxın gəlin, söyləyim,
Sinən dolu nağıldı.
Ağıllı tülküyəm mən,
Nağıllı tülküyəm mən.
Bir gün gördüm tüklü ayı,
Hamımızdan güclü ayı,
Pəncələri çirkli ayı.
Mağarada xor – xor yatır,
Xorultusu göyə çatır.
Titrəmədim qorxudan mən,
Bu qanmazı , bu axmağı,
Bir az gəzdim solu – sağı,
Bir balaca fikr elədim.
Çöp gətirib qurdaladım
Ayağını, qulağını
O əsdirib dodağını,
Durub çığırdı:
- Ehey, sən kimsən?
Bu mağaraya
Neyçün gəlmisən?
Yenə bağırdı:
- Bir az tez söylə,
Nə cürət ilə,
Cəsarət ilə,
Gəlmisən bura.
Dedim:
- Ey güclü,
Dərisi tüklü,
Özü fil.
Bunu yaxşı bil,
Düşmənin bu gün
Öldürmək üçün
Səni gəzirdi...
Eşidib bunu,
Qəzəbləndi o.
Hirsindən səsi
Tir - tir əsirdi:
- Tez göstər onu
Onun boynunu
Sındıram gərək.
Mən xeyli qəmli,
Gözləri nəmli,
Söylədim: - Gedək.
Düşdüm qabağa,
Nə sola baxdım,
Nədə ki, sağa.
Apardım onu
Xeyli uzağa.
Biz az getdik, üz getdik,
Dərə - təpə, düz getdik.
Xeyli gedib yetişdik
Bir ağ mərmər qayaya.
Kim baxsaydı oraya
Öz əksini görərdi.
Adamlar bu qayaya
“Güzgü qaya” deyərdi.
Axı baxdı qayaya,
Şəklini gördü orda.
Fikirləşdi: “Düşmənim
Yəqin ki, bu ayıdı.
” Daha anlamadı ki,
Qarşıdakı qayadı.
Öz əksinin üstünə
Hücuma keçdi ayı.
Başı dəydi qayaya,
Qaya güldü ayıya.
Axırda əldən düşdü,
Yoruldu dildən düşdü.
Mən də elə bu zaman
Qaçıb çıxdım aradan.
Bir gün yaman ac idim,
Yeməyə möhtac idim.
Baxdım ki, bir səs gəlir
Bir avara canavar,
Ağzı qara canavar.
Keyfi kök, damağı çağ,
Çiynində bir kök oğlaq,
Xışıldadıb otları
Qaçır meşəyə sarı.
Gördüm ağzım sulandı,
Fikirləşdim ki, gərək
Burda işlədim kələk.
Bir şey düşdü yadıma
Barmağımı dişlədim.
Mən tələsə - tələsə
Yüyürüm ona sarı.
Dodağım əsə - əsə
Dedim: - Ey meşəmizin
Böyüyü, hökmdarı,
Hər ağacın dibində
Durub pusquda itlər.
Əmr eyləyin hücuma
Keçsin bizim igidlər,
Canavar qorxusundan
Oğlağı atdı, getdi.
Sizin tülkü lələniz,
Bu tümbəki lələniz,
O gün doyunca yedi.
Bir qarğa məni
Aldadır yaman.
Bir gün fikr edib
Axşama kimi
Topladım çiçək.
Ondan düzəltdim
Gözəl bir çələng.
Getdim qarğanın
Yanına birbaş.
Məni görəndə
Qışqırdı qa - qa,
Ay tülkü qardaş
Nəyə gəlmisən?
Nədir o çələng?
Yoxsa bir kələk
Qurmusan yenə?
Susdum mən xeyli
Əvvəl söylədim:
- Axşamın xeyir,
Qarğa, bu gündən
Kələkbazlığı
Yerə qoydum mən.
Sən çox ağıllı,
Fərasətlisən.
Bir də ki, axı
Sən qanadlısan.
Amma mən yerdə
Gəzirəm elə.
Qanadım olsa
Başqa məsələ.
Ona görə də
Yığmışam çiçək,
Düzəltmişəm mən
Gözəl bir çələng.
Gətirmişəm ki,
Çətinə düşsə
Bir gün heyvanlar
Kömək edərsən,
Tədbirlisən sən
Mənim felimə
Yağlı dilimə
Aldandı qarğa.
Eylədi qa - qa
Endi aşağı.
Atılıb tutdum
Düz boğazından
Xeyli nə dindi,
Nə danışdı o.
Başa düşdü ki,
Aldanmışdı o.
Sonra astadan
Söylədi qa - qa,
Ay tülkü qağa,
Nə ağıllısan!
Söylə görüm bir
Məqsədin nədir?
İstədim deyəm
Acam səhərdən.
“A” dedim birdən
Açıldı ağzım
Pırr edib qarğa
Qondu budağa.
O, güldü xeyli
Bu gülüş məni
Yanırdı, yaxdı.
Qarğa yenə də
Hiyləgər çıxdı.
Daha kəsək nağılı,
Gecə keçib yarıdan.
Ay uşaqlar, uşaqlar,
Yatın şirin - şirin siz.
Çox rahatdır yeriniz.
Gözləyirlər məni də,
Meşədə öz yuvam var.
Görüşərik yenə də
Sağ olun, ay uşaqlar!
