Gölməçədən qırağa
Çıxdı ana qurbağa,
Ulduzlara vurdu göz,
Qırıldatdı neçə söz.
Yatanları oyatdı.
Yekəağız balası
Birdən yadına düşdü.
Özünü suya atdı.
Çox keçmədi, qayıtdı,
Gölməçə qırağında
Laylasını yaratdı:
- İtdi çömçə quyruğun,
İndi nədir buyruğun?
Sən tez böyü, mənə çat,
Yuxun gəlir, tez ol yat,
vğa, vğa,
vğa, vğa.
Yat, mənim ağa balam,
Körpəm, qurbağa balam.
Ye, ağzın yekə olsun,
Boyun bir tikə olsun,
vğa, vğa,
vğa, vğa.
Səsin tutsun gölümü,
Yaxın qoyma ölümü.
Baş vur lilə, gir zığa.
Tut ye çoxlu mığmığa,
vğa, vğa,
vğa, vğa.