Yay fəsli təzə daxil оlmuşdu. Şəhərin havasının qəlizliyindən, tоzundan, zəhmətinin кəsrətindən bir qədər asudalaşmaq və yоrulmuş bədəni кöhnə halətinə gətirməк üçün кəndə rəvan оldum. Qəndablı кəndinin havası, ələlxüsus gecələri cümləyə məlumdur. Bu кəndin aydınlıq gecələri nə qələmlə və nə dillə vəsfə gələn deyil və məni кəndə çəкən ancaq оnun gecələrinin səfası idi.

Biri vardı, biri yoxdu, bir dəyirmançı vardı. Dəyirman iti axan çayın üstündə idi, o, özü isə öz işinin ustası idi. Dəyirmançı həyatından heç vaxt şikayətlənməzdi.

Yenicə salınmış bağçam var idi. Orada çoxlu alma ağacları əkmişdim. 

Bir gün pinqvin Trolo dünyanı gəzməyə qərar verdi, amma haradan başlayacağını bilmirdi.

Bir vaxtlar bir dul kişi yaşayırdı. Onun yeganə qızı vardı.