Biri var idi, biri yox idi, keçmiş zamanlarda iki uzaq qohum var idi. Bunların biri yoxsul idi, özü də meşədə, balaca bir daxmada olurdu. O biri dövlətli idi, şəhərdə, qəşəng, böyük bir evdə yaşayırdı.  

Bir zamanlar kiçik bir qar dənəsi var idi. Toplu bir buludun içində bir damla yağış şəklində yaşayırdı və əsl qar dənəsi halına gəlməyə və yerə enməyə ehtiyac olduğu anı gözləyirdi. Nəhayət, o an gəldi. Balaca qar dənəsi əvvəllər belə bir şey etmədiyi üçün çox həyəcanlı idi və nə edəcəyini bilmirdi. Qonşu damlacıqlar isə ona düzgün formalaşmadığı üçün irad tutmağa başladılar.

Tülkü bərk acmışdı. O, bağa girib gəzdi. Ağacların altını axtardı. Bir şey tapmadı. Dönüb yuxarı baxdı. Gördü ki, ağaca sarılmış tənəkdən sapsarı üzüm salxımları sallanır. Üzümü görcək Tülkünün ağzı sulandı. Nə qədər çalışdısa, ağzı üzümə çatmadı. Tülkü ac-yalavac bağdan çıxdı. Bunu görən Sərçə soruşdu:

Nağıl haqda qısa məlumat - İbrahim adlı yetim oğlan çobanlıq edir. O gözəl muğamat və ya mahnılar oxuyur. Həmişə sürünü otaranda tütək çalır və oxuyur. Bir dəfə göydə yaşayan cin onun oxumağını eşidir, çox xoşuna gəlir. İbrahimi oğurlayır, sehrli xalçasına otuzdurub onu göyə qaldırır. İbrahim əvvəl cin üçün oxumaq istəmir, cin onu dostlarını öldürməklə hədələyir. İbrahimin əlacı kəsilir və cinin təklifini qəbul edir. Dostları çox əziyyətdən sonra cini məhv edib, İbrahimi xilas edirlər və ).

Bir gün durna bataqlıqdan su içdi. Bataqlıqdan bir qurbağa çıxıb ona dedi:

Elşən Azərbaycan dilindən ev tapşırıqları ilə məşğul idi. Atası isə divanda oturub qəzet oxuyurdu. Birdən Elşən atasına sarı dönüb soruşdu: