Bir arı çəmənlikdə çiçəyə qonub şirə çəkirdi. Həmin çiçəyin o biri budağına da bir kəpənək qonmuşdu. Arı tez-tez kəpənəyin yanından uçub o biri budağa qonurdu. Bundan rahatsız olan kəpənək dedi:

Bir gölün kənarında iki ördək və bir tısbağa yaşayırdı. Qonşu olduqları üçün onların arasında dostluq və səmimiyyət vardı. Bir gün onların şən həyatını pozan hadisə baş verdi. Gölün suyu sürətlə azalmağa başladı. Bunu görən ördəklər tısbağanın yanına gələrək dedilər:

Qədim zamanlarda bir qoca və bir qarı yaşardı.  

Kiçik bir evdə bir böcək yaşayırdı və adı Xırdabuynuz idi. Bu evi çox gözəl adlandırmaq olmazdı, çünki çatlamış köhnə kötük idi. Ancaq o qədər doğma, rahat, hər tərəfində yumşaq yosun vardı.

Şəhərin ara küçələrindən bir hambal çıxır. Bəstə boyu yükün altında əzilib getmişdi. Bir küncə çəkilib cibindən dəsmalını çıxarır. Qırışmış alnını silə-silə dərindən nəfəs alır. Dəsmalını cibinə qoyub yoxuşa baxır. Dərin bir nəfəs alandan sonar var-gücü ilə yoxuşa çıxmağa başlayır. Yük ağır, hava da olduqca isti idi. Hambal vaxt itirmədən yükü yiyəsinə təhvil verməyi fikirləşirdi. Yükü sahibinə çatdırdıqdan sonar bir ağacın kölgəsində oturub yeməyii yeyəcəkdi. 

Bir gün balaca bir siçan dünyanı dolaşmağa qərar verdi. Nənəsi yol çantası hazırlayıb onu yola saldı. Siçan sakit günəşli bir gündə yola çıxdı.