Bir çox yırtıcı quşlar bütün il boyu yerdə yaşamır. Bəziləri sərt qışdan qorunmaq üçün miqrasiya edir, başqaları isə fəsillərin dəyişməsi ilə əlaqədar bir ov  yerindən digərinə köç edir.

Kəmdişlilərdən ən qeyri-adiləri, çox güman ki, zireh, ya da sümük lövhədən və zolaqdan ibarət zireh “geyinmiş” heyvanlardır. Bu gün rast gəlinən zirehlilərin ölçüsü böyük deyil. 

Bir çoxumuz ev heyvanı -  it, pişik, dağsiçanı, tutuquşu, hətta bəzi ekzotik heyvanlar saxlayırıq, çünki bu sevimli varlıqlar həyatımızı rövnəqləndirir və əyləncəli edir. Onların arasında tutuquşuların yeri ayrıdır. Bu quşlar gözəl və cazibədar olmaqla bərabər, həm də danışa bilir. Bu müəmmadan isə çoxları baş çıxara bilmir. Bəs nə üçün tutuquşular danışır? 

Çobanyastığı gözoxşayan, cazibədar bitkidir. Onu adətən “utancaq”, “çöl çiçəyi” kimi epitetlərlə müşayiət edirlər. Lakin çələng hörəndə, buket bağlayanda onsuz ötüşmək çəkindir. Bu bitkinin çiçəyinin forması çətirə oxşayır. Əfsanəyə görə çobanyastığı qədim zamanlarda çöl cırtdanlarının çətiri olub.

Yaşıl çəmənin əlvanlığı son dərəcə cazibədardır. İsti yay günündə buludsuz səma altında güllərin parlaq rəngləri yaşıl otların arasında son dərəcə heyrətamiz, tanış və sevimli mənzərə yaradır. Ağ qamətli birəotu, bənövşəyi, utancaq zəngçiçəyi, al-qırmızı qərənfillər… Təbiət insandan ötrü necə rəng müxtəlifliyi, qəribə naxışlar, gözəlliklər yaradılıb!

Cənubi Amerika o qədər də böyük olmayan ərazisində çoxlu rekordlar toplayıb: dünyanın ən hündür şəlaləsi, ən  böyük yüksək dağ gölü, ən uzun dağ silsiləsi, ən bol sulu çayı, ən böyük ovalığı və ən böyük həmişəyaşıl meşəsi! Planetimizdə ölçüsünə və əhalisinin sayına görə dördüncü olan materik Təbaşir dövründə (bu dövr Mezozoy erasının son dövrüdür) Qondvana materikinin bir hissəsi olub.