Balaca kirpi Bul erkən yaşlarından məktəbi arzulayırdı. Dostlarının çoxu ondan yaşca böyük olduqlarına görə artıq məktəbə gedirdilər. Məhz buna görə də Bul tək qalıb darıxırdı və  tez-tez onların məktəbdən qayıdacaqlarını gözləmək məcburiyyətində qalırdı.

Belə anlarda o, həqiqətən daha sürətli böyümək və məktəbə getmək istəyirdi. Məktəb, ona həyəcanverici bir macəra kimi görünürdü, belə ki dostları ona dərslər zamanı başlarına gələn məzəli hekayələri danışırdılar. Kirpi Bul məktəb haqqında bu məzəli hekayələri dinləməyi çox sevir və portfelini götürüb ilk müəllimi ilə görüşəcəyi günü səbirsizliklə gözləyirdi.

Nəhayət belə bir gün gəlib çatdı. Bir dəfə ana kirpi Bula sabah məktəbə gedəcəyini söylədi. Bul sevincdən göyün yeddinci qatında idi. 

Ertəsi səhər kirpi Bul müəllimi üçün böyük bir gül dəstəsi götürüb tələsik məktəbə getdi. Orada onun üçün hər şey yeni və qeyri-adi idi, lakin Bul heç qorxmadı, o, maraqlı macəralar yaşamaq və məzəli hekayələr eşitmək arzusunda idi. Ancaq sinfə girəndə özünə tamamilə tanış olmayan, səssizcə masaların arxasında oturan uşaqları gördü. Bu onu biraz sıxdı, amma buna baxmayaraq Kirpi müəllimin içəri girməsini və əyləncənin başlamasını gözləyirdi.

Müəllimin gülməli hekayələr əvəzinə, "dərs vaxtı sakit oturub, dərsə diqqətlə qulaq asmalarını" söyləməsi  Bulu çox təəccübləndirdi. Uşaqlar müəllimin tapşırıqlarını diqqətlə dinləməli, oxumalı, yazmalı və rəsm çəkməlidirlər, lakin qaçmaq və qışqırmaq olmaz. Belə bir qayda Bulun xoşuna gəlmədi və o, tapşırığı lövhədən yazmağa başladıqda tamamilə çaşbaş qaldı. Balaca kirpidə yazını köçürmək pis alınırdı və o, müəllimin onu danlayacağından çox qorxurdu. Bundan əlavə, Bul tapşırığı tam anlamamışdı və birisindən soruşmağa utanırdı.

Məktəbdən sonra kirpi məyus və qorxacaq evə döndü. Məktəb heç göründüyü kimi deyildi. Axşam yeməyi zamanı o, çətinliklə danışdı və çox erkən yatdı. Bütün gecəni kabuslar gördü. Yuxuda anasının onu məktəbdən götürməyi unutduğunu, dolabda gizlənən bir canavar olduğunu və ev tapşırığını öyrənməyi yaddan çıxardığını gördü.

Səhər kirpi Bul göz yaşları içində oyandı.

- Mən məktəbə getmək istəmirəm! Mən hələ də körpəyəm! - kirpi ağlayaraq dedi. Ana kirpi çox təəccübləndi, çünki dünən sevinclə məktəbə gedən uşağın münasibətinin niyə bu qədər tez dəyişməsi onun üçün tamamilə anlaşılmaz idi.

- Niyə Bul? Yeni biliklər qazanmaq və yeni dostlarla tanış olmaq səni maraqlandırmır?

- Xeyr, orada heç maraqlı deyil, ancaq qorxuncdur. Məktəbə getmək istəmirəm, evdə qalmaq, oynamaq və uşaqlar üçün məktəb haqqında məzəli hekayələr oxumaq istəyirəm - bu sözlərə görə kirpi biraz büdrədi. Həqiqətən, bu cür hekayələr onun ən çox sevdiyi idi. Məktəbi bu qədər arzulayırdı, indi isə ondan qorxur. Bu hissləri yaşadığına görək körpə kirpi burnunu yastığa yapışdırıb hönkür-hönkür ağladı.

Ancaq müdrik ana hər şeyi sözsüz başa düşürdü: kirpi məktəbdən deyil, yeni bir həyat tərzindən qorxurdu.

- Balam, ağlama! Yeni və bilmədiklərindən qorxmaq tamamilə təbiidir. Böyüklər belə tanımadığı, bilmədiyi şəraitdə özlərini narahat hiss edirlər!

Bul bu sözləri eşidib biraz sakitləşdi:

- Yəni, tapşırıqları düzgün yerinə yetirməsəm məni danlamazlar?

- Əlbəttə yox. Hər kəs səhv edə bilər. Buna görə məktəbə gedirlər - oxumaq üçün. Anlamadığın hər şeyi soruşmaqdan çəkinmə və nəticədə mütləq uğur qazanacaqsan!

- Əgər pis qiymət alsam, məni yenə sevəcəksənmi?

- Əlbətdə! Nə də olsa, atan və mən səni heç bir nailiyyətə görə deyil, sadəcə bizim körpəmiz olduğuna görə sevirik. Bundan əlavə, bəziləri riyaziyyatı daha yaxşı bilir, bəziləri isə inşa yazmağı bacarır. Məktəbdə əsas şey qiymətlər deyil, yeni biliklərdir!

Artıq Bul sevinməyə başladı və yenidən məktəbə getmək istədi, ancaq bir sualı daha dəqiqləşdirmək qərarına gəldi:

- Qaçmaq və oynamaq tamamilə, tamamilə qeyri-mümkündür, hə?

Ana gülümsəyərək cavab verdi:

- Edə bilərsən, ancaq tənəffüs zamanı. Sinifdə isə müəllimə diqqətlə qulaq asmaq lazımdır! Axı, fəsillərin niyə dəyişdiyini bilmək istəyirsən, doğrudur?

- İstəyirəm, istəyirəm!

Bu gün kirpi Bul dünənkindən daha sürətli və istəkli məktəbə qaçıb getdi. Artıq o, qorxmurdu və yaşadıqları barədə valideynləri ilə səmimi danışmağın nə qədər vacib olduğunu başa düşdü. Həm də onu məktəbdə sinif yoldaşları ilə birlikdə gülməli və məzəli hekayələr gözləyirdi, bir deyil bir neçə...

Bəs sən necə məktəbə getməyi sevirsən?