Nağıllar, hekayələr
Vasili Suxomlinski. Çovğun
Anar evdən çıxanda çovğun idi. Külək qəzəblə vıyıl dayırdı. Qarı adamın üzünə çırpırdı. Uşaq qorxdu. Dayanıb fikirləşdi: “Bəlkə, məktəbə getməyim?”
Bu vaxt Anar dostu Fəridi gördü. O da çovğundan qorxurdu. Oğlanlar bir-birini görüb sevindilər. Onlar əl-ələ verib məktəbə getdilər.
Çovğun yenə də coşurdu. Külək vıyıldayırdı. Ancaq uşaqlar daha qorxmurdular.
