İlk günəş şüası cığır boyunca qaçdı, hasarın üstündən tullanaraq qarağat kolunun altına baxdı. Yaşıl otun üstündə bir yumurta var idi.

"Tap!..  tap-tap!" Yumurta yırğalandı, çatladı və içindən balaca bir cücə çıxdı.

- Xoş gəlmisən! Ad günün mübarək! Sabahınız xeyir! - otlar xışıldadı, çiçəklər başlarını salladı, kəpənəklər isə qanadlarını çırpdı.

- Cik! - cücə incə səs çıxardı. - cik-cik-cik! ..

- Qarrr! Orada nə cikkildəyirsən? Bunun bir səsinə bax! Heç nə eşidilmir. Səs yüksək olmalıdır. Bax belə: Qarrrr! Qarrrr! " - Qarğa qart səsi ilə qarıldadı, budaqdan hoppanaraq uçub getdi ...

"Yüksək səsə sahib olmaq... bu ki əladır!", cücə düşündü. - Hamı eşidə bilər! Bəs bu uca səsi haradan tapa bilərəm? .. Gedib axtarım! "

Böyük yaşıl Qurbağa suzanbağının üstündə oturmuşdu.

- Kva! Kva-kva! Kva!

- Sabahın xeyir! - cücə ona səsləndi. - Mənə yüksək səs cıxarmağı öyrədə bilərsənmi?

- Kva-kva-kva! Kva-kva-kva! - Qurbağa kinayə ilə güldü. “Düşünürəm ki, başqa bir səs axtarmağın yaxşı olar!"- Qurbağa deyib suya atladı ...

"Axtarmaq? Ancaq harada?" - cücə düşündü.

Pişik evin yaxınlığında torpağın üstündə uzanmışdı. O,  günəş şüaları altında isinərək, iki balaca pişik balasına sığal çəkirdi.

- Cik-cik-cik! .. Bağışlayın, - cücə  Pişiyə üz tutdu, - Mənə kömək edə bilərsənmi? Mənə yüksək səs lazımdır!

- Myauuu! Murr-myauu-u-u! - pişik mırıldadı - Bu səs sənə yaraşacaqmı? Məncə yüksəkdir! Hər halda, pişik balaları məni mükəmməl eşidirlər.

"Çox xoş bir səsiniz var," - cücə nəzakətlə cavab verdi. - Yalnız mənə daha yüksək səs lazımdır. Hamının eşidə biləcəyi!

- O zaman İtə müraciət et!

- Çox sağ ol! - cücə sevindi və var gücü ilə it damının yanına qaçdı. Başını damın içinə soxub qışqırdı:

- Cik! Cik-cik-cik! Salam!

Damdan tüklü narıncı bir baş çıxdı.

- Rrr! Salam-rrr, salam-rrr! Nə olub?

- Görürsən, çox səssiz bir səsim var. Mən isə uca səs çıxarmaq istəyirəm! Xahiş edirəm mənə öyrət!

- Məmnuniyyətlə! Öyrən! Bu səslə sahibini qoruya və qurdları qorxuda biləcəksən!

Köpək hürdü:

- Hav! Hav-hav! Hav! İndi sən!

- Cik! Cik! Cik! Nəsə alınmır. Bağışla!

Səs üçün başqa yerə baxmaq məcburiyyətindəyəm ... Sağ ol!

- Ha-ha-ha! Belə körpələrin harada tək gəzdiyini görmüsünüz?! Axı harda?!

Böyük Boz Qaz hirslənərək cücəyə baxdı və tısladı:

- Tssss! Tssss!

Cücə sürətlə dulavrat otu yarpağının altına girdi. "Yox yox! Mənə belə qəzəbli bir səs lazım deyil! "

Qazın getməyini gözlədi və yarpağın altından boylandı.

- Me-eee! Me-eee! - çox yaxından birisi ucadan qışqırdı. - Me-eee! 

Cücə ona yaxınlaşdı. Bu- ağ keçi balası idi.

- Niyə ağlayırsan? - cücə soruşdu.

- Anamı istəyirəm! Anamı istəyirəm!

- Ağlama! Sənin anan gələcək. Sənin belə yüksək səsin var! Səsini mütləq anan eşidəcək! Mənim səsim kimi deyil ki! Cik-cik-cik..." Kim məni eşidəcək ki?!

Ancaq bu belə deyil. Ana toyuq cücənin səsini eşitdi.

- Qud-qudaaaa?! Harda idin? Yalnız bir dəqiqə yanından uzaqlaşdım, sən isə yoxa çıxdın! Sən çox balacasan! Belə uzaqlaşa bilməzsən!

- Ana, ana! - cücə şikayətləndi. - Yüksək bir səs axtarırdım, amma heç tapmadım!

- Nə qədər ağılsızsan! - Toyuq mehribancasına dedi. - Məni diqqətlə dinlə və yadda saxla:

Səs - uca və ya səssiz, hər cür ola bilər, yalnız Səsin şəxsən özünün olması vacibdir, başqasının deyil!

- Başa düşürsən?

- Cik-Cik, başa düşdüm! - cücə sevindi və yüksək səslə cikkildədi: - Cik-Cik-cik!