Bir gün durna bataqlıqdan su içdi. Bataqlıqdan bir qurbağa çıxıb ona dedi:

- Gəl dost olaq. Hərdən görüşək, söhbət edək!

- Dinlə, qurbağa! - durna cavab verdi, - Qorxuram ki, bu dostluq alınmasın!

- Niyə? - qurbağa soruşdu.

- Çünki sən su altında yaşayırsan, mən isə buludların üstündə uçuram. Nə mən səni ziyarət edə biləcəm – boğularam suyun altında, nə də sənin mənimlə birlikdə uçmaq üçün qanadların var, - deyə durna ona belə cavab verdi.

- Hər dəfə sən bataqlığa gələndə, mən çıxacağam suyun səthinə və beləliklə görüşəcəyik, - qurbağa durnanı inandırmağa çalışdı.

Durna razılaşdı və beləlikə dost oldular. Durna bəzən qurbağa ilə danışmaq üçün bataqlığa gəlirdi.

Vaxt keçdi. Bir gün, görüşlərin birində, qurbağa durnaya dedi.

“Durna qardaş! Bu bataqlıqdan başqa heç nə görməmişəm. Sən isə  göylərə uçursan və ətrafdakı hər şeyi yuxarıdan görürsən. Məni özünüzlə götürüb dünyanı göstərərsən?

- Bəs necə uçacaqsan, qurbağa? - durna təəccübləndi.- Qanadın yoxdur axı?

- Nə olsun ki, qanadlarım yoxdur! Sənin qanadların ikimizə də yetər! Məni qanadların arasına qoy, səndən möhkəm yapışaram və beləliklə məni göyə qaldırmış olacaqsan.

Durna nə qədər inandırmağa çalışsa da, qurbağa dediyindən dönmədi. Durna qurbağanı qanadları arasına almaq məcburiyyətində qaldı və bataqlığın üstünə qalxdı. Bataqlığın üstünə qalxan kimi qurbağa müqavimət göstərə bilməyib aşağı uçdu. Yaxşı ki, suya düşdü, yaralandı, amma ölmədi.

Durna bataqlığa enib dedi:

- Qurbağa, dostluğumuzdan bir şey çıxmaz demədimmi? Düz deyirlər “Tay tayı ilə dostluq etməlidir”.