Belə eşitmişəm ki, bir kişi səhər alaqaranlıqda evdən çıxıb hamama gedərkən yolda öz dostuna rast gəlir və deyir: “Mənimlə hamama getmək istəyirsənmi?” Yoldaşı deyir: “Hamamın qapısına qədər sənə yoldaşlıq edə bilərəm, lakin hamama gedə bilmərəm, işim var”.  

Biri vardı, biri yoxdu, bir kənddə Xumar adlı mehriban bir qadın vardı. Xumar xala uşaqları sevər, həmişə müxtəlif şirniyyatlar bişirib onları qonaq edərdi. 

Biri var idi, biri yox idi. Bir ayı, günü keçmiş kişi var idi. Bir arvadı var idi. Bunların yeddi oğlanları var idi. 

Toya xeyli adam toplaşmışdı. Qonşu işçisini çağırıb dedi:

Qonaq otağında tək idik - mən və köpəyim Bum. Ayaqlarımı masanın altında oynadırdım, Bum isə çılpaq dabanlarımdan yüngülcə dişləyirdi. Qıdığım gəldiyinə görə məni gülmək tutmuşdu. Masanın üstündəki divardan dünyasını dəyişmiş atamın böyük rəsmi asılmışdı - anam və mən onu bu yaxınlarda böyütmək üçün vermişdik. Bu rəsmdə atamın çox şən və mehriban bir üzü vardı. Ancaq Bum ilə oynayarkən, masanın kənarından yapışaraq stulda yellənməyə başlayanda mənə elə gəldi ki, atam başını yelləyir.

Qədimdə Qəbələ mahalında bir Nohur kəndi var idi. Bu kənddə Mətin adlı cavan rəssam yaşayırdı. O, rəssamlığı babasından öyrənmişdi. Baba nəvəsini Nohur gölünə aparar, ona rəssamlığı meşədə öyrədərdi. Bir dəfə Mətin babasından soruşdu: