Bəhlulun bir şagirdi varmış. Özü nə bilirdisə, şagirdinə də öyrədirmiş. Bir vaxt şagird görür Bəhlulun bidiklərinin hamısını o da bilir. Bir tərəfdən də Bəhlulun şöhrətinin hər tərəfə yayıldığını görüb fikirləşir ki, elə yaxşısı budur, ustadımdan ayrılım, gedim özümü Bəhlul kimi qələmə verim. Elə bu fikirlə də Bəhlula deyir: