Səs düşdü Göytəpə kəndinə: “Sarı dana xəstələnib!” – Necə, sarı dana? Sazaqlı külək kimi xəbər yayıldı hər yana. Sədr gəldi, partkom gəldi, baytar, bir də briqadir. Hər gələn soruşdu: -Azarı nədir? Baytar qulağını qoydu dananın sinəsinə. Hamı dondu qaldı. Baytar tövşüdü, tərlədi. Dana öz bildiyi kimi nəfəs aldı. Baytar qaşlarını çatdı. Hamı qəm dəryasına batdı. Baytar dedi: -Süddədir illəti. Sağıcı Gülxaranın gözlərinə çökdü dünyanın zülməti. Baytar dedi: tez olun! Tənzif, pambıq verin! Qarnını bağlayaq, İsti su gətirin ayaqlarına! Damcı dərman da lazımdır qulaqlarına. Nüsxə yazdı bir qarış. Maşın ürkək keçi kimi sıçradı: sədrin buyruğu ağzından çıxmamış. Handan-hana qoca mühasib gəldi. Baxdı, ah çəkdi Dedi: yazığın gəlsin bizə, sarı dana. Amandır bu zülmü eləmə illik plana! Üç gün, üç gecə Gülxara ayrılmadı sarı danadan. Dana sakit yatanda dedi: ağrın alım. Dana qurcuxanda dedi: Can! Hər üç saatdan bir verdi su dərmandan, hər altı saatdan toz dərmandan. Nə evinə gedə bildi. Nə urvalıq apara bildi uşaqlara dəyirmandan. Tənzifə qızmadı ürəyi, dananın qarnına bağladı gəlinlik şalını. Sədr hər axşam, hər səhər, şəxsən, soruşdu dananın əhvalını. Partkom gündə bir dəfə xəbər aldı: -Necədir sarı dana? Əhvalat uzundur, nə deyim. Bəsdir bunu desəm dana ölmədi azardan. Ancaq Gülxaranın qaragöz kiçik qızı… Beşcə qulac bez aldılar bazardan. *** Quyruğunu qoyub belinə qaçır, tullanır sarı dana indi, Ancaq, soruşan yoxdur, yaşıl otlar içindəki o balaca qəbir kimindir!

Eynəyini siləndə Qocanın əli əsdi. Eynəyi yerə düşdü. O yazığın, elə bil, Gözlərində bir anlıq, Hər yan zülmətə döndü. Aləm oldu qaranlıq.  

Qatil gülləsinə qurban gedərkən, Gözünü sabaha dikdi şəhidlər. Üçrəngli bayrağı öz qanlarıyla Vətən torpağına çəkdi şəhidlər.

Bir “Əlifba“ kitabı Alginən, ana, mənə.

Dovşan çox bərk qaçırdı Arxasına baxmadan. – Necə sürətlə qaçır?! – Sincab dedi ağacdan.  

Vətəni çox sevirəm Anam kimi əzizdir. Anama və Vətənə Məhəbbətim dənizdir.