Məhəmməd baba bizim binanın birinci mərtəbəsində yaşayır. O, dünyagörmüş nurani bir kişidir. Zəhməti çox sevir. Evinin arxasında gözəl bir bağça salıb. İçində ətirli, gül-çiçəklər, müxtəlif meyvə və çöl ağacları var…

Biri vardı, biri yoxdu, balaca bir siçan vardı. O, çox yeyir, günü-gündən kökəlirdi. Axırda kökəlib pişik boyda oldu. Bir gün öz-özünə dedi:

Biri vardı, biri yoxdu, meşədə bir aslan yaşayırdı. Aslan çox qocalmış və ov etməyə taqəti qalmamışdı. 

Biri vardı, biri yoxdu, meşələrdə bir ayı balası vardı. Bu ayı balası yaman acgöz idi, əlinə yeməli nə keçirdi atırdı ağzına, qarnı partlayana kimi yeyirdi. Ona görə də ona qarınqulu deyirdilər.

Qazların, durnaların köç edərkən havada necə uçduğunu görmüsünüzmü? Onlar başqa quşlar kimi dağınıqlığı sevmirlər. Köç eləyən zaman səmada nizamla düzülüb  şəklində uçurlar. Alimlər qazların belə uçması ilə maraqlanıb araşdırma aparıblar. Nəticə olduqca maraqlıdır... Sən demə, çöl qazları  şəklində uçarkən öz güclərinə qənaət etmiş olurlar.

Bir çox illər bundan əvvəl Mənsi Mur, Haknisə yaxın qumlu sahildə balıqqulağı toplayırdı. Birdən daşların arasından qulağına adam iniltisinə bənzər bir səs gəldi. Bəni-insan səsinə oxşayan bu səs hərdən dəhşətli ağrıdan zarıyır, hərdən də inək kimi ucadan böyürürdü. Səs ara-bir zəifləyib elə əzab dolu zarıltıya çevrilirdi ki, sanki ağrı çəkirdi.