Mayıl eyvanda kökə yeyirdi. Xallı pişik oturub ona baxırdı. Xallı qulağını şəklədi, gözünü bərəldib ha baxdı, Mayıl kökədən pi şiyə vermədi. Axırda Xallı dilləndi:

XVIII əsrdə avropalılar Sakit okeanın cənub hissəsi haqqında heç nə bilmirdilər. 

Tərlan babası ilə çox yaxın dost idi. Bir çətinliyi olanda babası ilə məsləhətləşərdi. Bir dəfə baba Tərlandan soruşdu:

Elşən yayda kəndə getmişdi. O, payızda evə qayıtdıqdan sonra dostları ilə görüşdü. Onlar Elşəndən kənddə gördükləri haqqında danışmağı xahiş etdilər.

“Yaxşı” adlı bir yuxu var idi. O, mehriban, şən və xeyirxah idi. Gecə düşəndə və yatmaq vaxtı gələndə, yaxşı yuxu kiçiklərin və böyüklərin çarpayısının altında gizlənərək, onlara şən və rəngarəng nağıllar danışırdı. O, təkcə insanlara deyil, həmçinin mehriban pişiklərə və hətta ən qəzəbli itlərə belə şən nağıllar söyləyirdi.

Biri var idi, biri yox idi, bir qoca var idi. Bu qocanın adına Maһir Baba deyərdilər. Maһir baba Xalxal meşəsində gözətçilik edərdi.