Ana Cavanşiri çağırtdırdı. El başçılarının yanında dedi:

Biri vardı, biri yoxdu, bir sərçə vardı. Bu sərçə başqa sərçələrə bənzəmirdi.

Bir gün dovşan çayın kənarında tısbağaya rast gəldi və ona dedi:

Çayın kənarında bir tənbəl bayquş yaşayırdı. İlıq, sakit səhərlərin birində o, söyüd ağacının budağında şirin-şirin mürgüləyirdi.

Nə vaxtsa yer üzündə üç qardaş yaşayırdı. Onların aman-zaman bir atları var idi. Bir dəfə qardaşlar yuxudan qalxanda kiçik qardaş dedi:

Keçmiş zamanlarda zalım bir şah varmış. Şah nəinki əyalətə, hətta ətrafında olan yaxın adamlara qarşı da çox qəddar imiş. Ürəyinə yatmayan xırdaca bir nöqsanı belə bağışlamağı bacarmazmış. Şah sarayında bir dəstə yırtıcı köpək saxlatdırırmış. Köpəklər o qədər iri, o qədər güclü imiş ki, dəvənin boynunu bir dişdəmdə qopararlarmış. Şahın bir nəfərə acığı tutanda köpəklərin zənciri açılar, şahın qəzəbinə düçar olan zavallı bu itlərin pəncəsinə keçər, itlər də o saat onu parçalayıb yeyərmişlər.