Qədim dövrlərdən başlayaraq heykəltəraşlığın inkişafı öz müxtəlifliyi ilə seçilir. Qədim Misir, Yunanıstan və Romanın heykəltəraşlıq nümunələri buna misal ola bilər.

Heykəltəraşlıqda əsas obyekt insandır, burada heyvan və digər obyektlərə daha az müraciət olunur. Heykəl üçölçülü formaya malik, müəyyən mühitdə, məkanda yerləşən həcmli təsvirdir. Heykəltəraşlıq nümunələri iki qrupa ayrılır: dəyirmi və relyef (qabarıq).

Heykəltəraşlığın növləri:

Dəyirmi heykəl — məkanda sərbəst yerləşdirilir və hər tərəfdən müşahidə olunur.

Heykəl (statuya) — dəyirmi heykəlin bir növüdür, insanın fiquru və ya digər canlının üçölçülü nəhəng təsviri.

Büst — insanın sinəyədək olan təsviri (heykəltəraşlıqda portret).

Heykəllər qrupu — vəhdət təşkil edən iki və ya daha artıq fiqurdan ibarətdir.

Tors— baş, əl və ayaqlar istisna olmaqla insan bədəninin təsviridir.

Statuyetka — insan, heyvan, cansız və abstrakt əşyalar təsvir olunan kiçik heykəltəraşlıq nümunəsi.

Relyef — səth üzərində qabarıq təsvirdir. Adətən, ön tərəfdən, bəzən isə yan tərəfdən müşahidə olunur. Əsas növləri barelyef və qorelyef sayılır.

Barelyef — səth üzərində yarıdan az qabardılan heykəltəraşlıq növü.

Qorelyef — səth üzərində yarıdan çox qabardılan heykəltəraşlıq növü.

Bədii və tarixi dəyərlərin cəmləşdiyi heykəltəraşlıq nümunələrinə xas olan əsas cəhət — həyatın dinamikliyini, insanın mənəvi obrazını yarada bilməsidir.